یک درخواست مطبوعاتی از وزیر ارشاد

به گزارش ایسنا، خداداد ابراهیمی در بخشی از یادداشت خود به این نکته اشاره کرده که سید عباس صالحی را تنها یک بار در هفته فرهنگی استان‌ها در نمایشگاه کتاب شهرآفتاب تهران ملاقات کرده‌ است، اما دورادور به کرات سیاستگذاری‌های فرهنگی و هنری‌اش را رصد کرده‌ است.

او تاکید کرده است که اگر از همین اوان وزارت صالحی با نقدهای منصفانه در کنارش نباشیم، ستم سهوی بر او روا داشته‌ایم و در عین حال در بخشی از این یادداشت بر لزوم توجه بیشتر وزیر به مطبوعات تاکید کرده است.

رییس اسبق خانه مطبوعات کشور نوشته است:

«جناب وزیر باید به خاطر تعویق یارانه‌های مطبوعاتی سال گذشته و سال‌جاری از آنان دلجویی می‌کرد. او بی‌گمان می‌داند که خاموشی مطبوعات، یعنی خاموشی فرهنگ، یعنی اینکه مردم، هنرمندان، دموکراسی و حتی مساجد دیگر ببن خود و حاکمیت تریبونی نخواهند داشت. حال که مطبوعات معاصر ایران با بحران اقتصادی و معضلات چاپ و انتشار و توزیع مواجه‌اند، این مطبوعات است که به شدت نیازمند توجه، تفقد، بودجه و حمایت و راهبرد اساسی هستند. زیرا چراغی که به خانه فرهنگ و مطبوعات رواست به مسجد حرام است از سوی دیگر هفته گذشته نیز دکتر حسین انتظامی، معاون مطبوعاتی سخت‌کوش و تجربه آموخته وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی اخلاق‌مدارانه، ضمن حمایت از  انتصاب سید عباس صالحی، همتای وزارتخانه‌ای خود را تکریم و اعزاز داشت.

انتظامی حضور دکتر سید عباس صالحی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را از چند منظر، فرصت تلقی نمود:
–  سید عباس صالحی پویایی و جامعیت را در مواجهه با موضوعات نوپدید اثبات خواهد کرد.
– خاستگاه کاملا غیرجناحی صالحی، طمع سیاسیون را به حوزه فرهنگ، کور می‌کند.
– سید عباس صالحی برآمده از فرهنگ است بدون غش کردن به یک سمت، وقت او بیشتر به حوزه فرهنگ سپری خواهد شد؛ نه حاشیه‌ها و حاشیه‌سازی‌ها.
– بسیاری از مبانی اختلافی، حل ناشده را با اتکا به سرمایه شخصی واعتمادسازش حل خواهد کرد.
–  سید عباس صالحی اجماع وزرای سلف است و … .

ضمن نکوداشت دیدگاه جامع الاطراف دکتر انتظامی، نگارنده نیز بر صبغه و سابقه مدیریت فرهنگی دکتر سیدعباس صالحی صحه می‌گذارد. اما نباید غفلت او از مطبوعات را منتقد نباشیم. چراکه؛
دُرشتی و نرمی به هم دَر، بِه است
چو فاصد که جراح و مرهم نِه ست»

ابراهیمی در ادامه آورده است:

«وزیر محترم ارشاد اسلامی در گزارش برنامه‌های خود در جلسه رأی اعتماد مجلس، مطبوعات و جامعه بزرگ آن را نادیده گرفت و برای رفع موانع و چالش های آن هیچ راهکاری ارائه نکرد.
نظر به اینکه مطبوعات به عنوان نبض پرتپش دمکراسی از دیرباز پاتوق عموم اهالی فرهنگ و هنر و رسانه بوده و هست و از این رهگذار با مردم و مسئولان ارتباط تنگاتنگ و بایسته‌ای دارند، از همه مهم تر از آنجا که شغل و اقتصاد خانواده‌های هزاران فعال مطبوعاتی، نویسندگان، دبیران سرویس ها، سردبیران، خبرنگاران، عکاسان، چاپخانه داران، صنف کاغذ و لوازم چاپ ونشر، کیوسک‌های مطبوعاتی، اپراتورهای توزیع و … مستقیم و غیرمستقیم با ادامه حیات مطبوعات ارتباط مستقیم دارد، چنانچه وزیر محترم برای احیای مطبوعات معاصر ایران و نیز پیگیری مطالبات آنان برنامه‌ای متفاوت از وزرای پیشین نداشته باشد، امیدهای اصحاب مطبوعات به یأس بدل گشته و در آینده نه چندان دور، نه تنها شاهد شکست و تعطیلی مطبوعات محلی بلکه شاهد اغمای تدریجی مطبوعات شاخص کشوری خواهیم بود و به تبع آن موجی از بیکاری بر خیل انبوه بیکاران کشور افزوده خواهد شد. هر چند که معاونت مطبوعاتی، بار پرمشقت این مسئولیت را با مشارکت و مساعدت مدیران مطبوعات تاکنون به دوش کشیده و با طرح‌هایی نظیر بیمه خبرنگاران، طرح اشتراک نیم بهای مطبوعات، طرح خرید مجلات برگشتی، نگاه ویژه حمایتی به مطبوعات استان های کم برخوردار و …  بخشی از مطبوعات کشور را از خطر ورشکستگی و تعطیلی نجات داده است اما این اقدامات را با اعتبارات نیم بند و علیرغم عدم حمایت جدی معاونت مالی وزارت، جسته و گریخته امور مطبوعات را اورژانسی و مقطعی سامان داده است. درد آور اینکه از گلوله ی برفی بودجه‌ی یارانه های طرح های مذکور ، تنها نَمَی ودِرمی به مطبوعات محلی واستانی واصل می گردد.»

او در پایان این مطلب ضمن تبریک به سید عباس صالحی برای انتصاب به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاداسلامی، از او مصرانه خواسته است که احیای اقتصاد مطبوعات را در اولویت فعالیت‌های وزارتی خود قرار دهد تا خانواده بزرگ مطبوعات یعنی، حدود ۵هزار و ۷۸۷ نشریه دارای مجوز، ۳ هزار و ۷۸۲ نشریه با مجوز سراسری و ۲۰۰۵ مطبوعه با مجوز محلی، استانی و منطقه‌ای، امیدوار بمانند که وزیر جدید ارشاداسلامی، چراغ نیم سوز مطبوعات کشور را مسئولانه روشن نگه خواهد داشت. و در روزگار صدارت سیدعباس صالحی، مطبوعات به گرانیگاه فرهنگی جمهوری اسلامی باز تعریف شود.