“قرنطینه” از مرگ سیاه تا کرونا

✍️خداداد ابراهیمی/ روزنامه نگار

🔹هنگام ترجمه زیر نویس فیلمی سیاه وسفید، چند دیالوگ آشنا توجهم را جلب کرد:
🔸ابن سینا طبیب حاذق ایرانی خطاب به همسفرش:
– مرگ سیاه( طاعون) درجستجوی آدم های ترسو و نا امیداست
– عامل این بیماری گوارشی، ویروسی ریزو نامرئی‌ست
– ویروس این بیماری از فردی به افراد دیگری منتقل می شود وهرفرد بیمار صدنفر را مبتلا می کند.
– این ویروس به لباس، موی سر، دست و صورت می چسبد.
– این بیماری از کسانی که درخانه می مانند و موسیقی گوش می دهند می گریزد.
🔹طاعون در سال ۱۳۳۴ ابتدا در چین و سپس به سرعت به مناطق دیگر سرایت کرد. دراین فیلم قدیمی، شَرف المُلک ابوعلی سینا درسفری طولانی با عبور از شهری طاعون زده، در دیدار با حاکم شهر از دست دادن و روبوسی با وی خودداری می کند ابتدا لباس هایش را ضدعفونی می کند و آنگاه برای غلبه مردم بر مرگ سیاه توصیه هایی می کند:
🔸تزریق امید به جامعه، نترسیدن مردم از بیماری طاعون، جداسازی مردم از همدیگر، عدم اجتماع درمساجد، تعطیلی دراز مدت کسب وکار وتجارت،ضدعفونی سکه های پول و … ما حصل همه این توصیه‌های ابن سینا درنهایت به یک درمان قطعی ختم می شد؛ قرنطینه
حاکم به جارچیان حکومتی دستور می دهد که پروتکل بهداشتی بوعلی سینا را در کوی وبازار جار بزنند و بیدرنگ قرنطینه خانگی مردم شروع می شود.

🔹حالا که خوب فکر می کنم با خود می گویم ؛چقدر شرایط روزگار شیوع طاعون،با شرایط بحران کرونا در روزگار ما شبیه بوده است! در روزگاری که از پیشرفت علم پزشکی،تکنولوژی و توسعه فرهنگی خبری نبود،قرنطینه در دستور کارجدی فرمانروایان و حاکمان بوده است اما در عصر کنونی چرا قرنطینه کامل در دستور کار دولت‌ها نیست تا هرچه زودتر مردم از چنگال دهشتناک غول کرونا نجات یابند؟