گاهی «خبرنگار»، «خبر» می‌شود خودش!
خداداد ابراهیمی
“خبر”، خونین و خوفناک در لابلای آهن‌‌پاره‌ها و خرده‌شیشه‌ها، مُثله شد، ” خبر” درپیچ وتاب واژگونی اتوبوس، درازدحام آتش و دود ضجه می‌کشید، “خبر” ، خود واقعیت بود. خبر خود خبر بود بی هیچ گونه شایعه و تفسیر وتعبیر!
خبر خود مرگ بود که “ریحانه” می چید، خبر خود ماه بود که برای “مهشاد”، آه می کشید.
درکشور ما ارزان‌ترین، سخت‌ترین و زیان‌بارترین شغل، حرفه‌ی خبرنگاری‌ست؛ پرمخاطره، پراسترس و سرخ فرجام.
کافی‌ست تا اجمالی از خطرنامه‌ی مرگ و زندگی روزنامه نگاران و خبرنگاران حرفه‌ای را مرور کنیم. آنگاه با فراست به یقین می رسیم که اهالی قلم و رسانه، به عنوان پیشگامان دانایی و آگاهی،جز تهدید، بازداشت، زندان، تبعید و مرگی شرافتمندانه، سرنوشتی نداشته‌اند. و رسانه‌نگاران جوان، یا درتنگنای معیشت، زندگی تلخ و پرمرارتی را تجربه کرده‌اند و یا در سفرهای کاری، زخمی کاری دیده‌اند که به کوچ ابدی آنان ختم شده است؛
سقوط هواپیما، واژگونی اتوبوس و…
در واقع ساحت پاک وزیبای آینه‌داری، روشنگری واطلاع رسانی برای ترسیم” دانستن حق مردم است”، با مرگ خبرنگاران، تجلی عینی و جاودانگی می یابد، آنگاه که خبرنگار، “خبر” می شود خودش؛
“گاهی «خبرنگار»، «خبر» می‌شود خودش!
جایی که «مأمن» است، «خطر» می شود خودش!
حتما به گوش ما خبری تلخ می‌رسد!
وقتی «خبرنگار»، خبر می‌شود خودش!”
( اصغرعظیمی)
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
